Afgelopen weekend heb ik op de luchthaven afscheid genomen van mijn medereizigers en lieftallige ouders. De rondreis door Sri Lanka is voorbij, en het is zo mega snel gegaan! Op de drukke luchthaven miste ik het gouden strand van Mirissa Beach al. Echter, gelukkig is de reis nog niet voorbij voor mij! De komende twee weken zal ik mij volledig storten op de straathonden van Colombo. Om de populatie te verminderen gaan ik opereren, opereren en nog eens opereren. Verder zal ik me bezighouden met rabiës management. Zin in!
De eerste indrukken
Ergens in Colombo aan de drukke Galle Road gaat vroeg op de maandagmorgen mijn wekker. Vol onverwachte energie spring ik mijn bed uit en maak ik me klaar voor de allereerste dag op de kliniek. Ik pak alles in: twee flessen water, een operatieshirt, mijn notitieboekje, schone slippers en drie boterhammen met gekookt ei. Na een vluchtig ontbijt van veel te dure cruesli word ik samen met mijn medestudent Michael opgehaald om 7 uur. Het volgende avontuur gaat beginnen!
Met z’n tweetjes stappen we in het busje van Blue Paw Trust en binnen enkele seconden draaien we de hoofdweg van Colombo op. Boem, we staan direct vast. Als ik om me heen kijk moet ik denken aan een wespennest: Op deze driebaansweg staan in 4 rijen motoren, tuktuks, bussen, vrachtwagens, auto’s en bestelwagens dwars door elkaar heen. Iedereen toetert en snijd elkaar voortdurend af. Als een stoplicht op groen springt, schiet alles met de grootste kracht naar voren (waaronder wij), en worden op de gekste manieren mensen van de weg afgedrukt. Chaos in het wespennest. Dat is de enige manier om het verkeer in de hoofdstad van Sri Lanka, Colombo, te beschrijven.
We doen er elke ochtend zeker een uur over om op locatie aan te komen. Onderweg pikken we nog de twee dierenartsen en de paraveterinair op. De veterinaire kliniek is geen gebouw, maar een bestelbus. Hierin worden alle operaties uitgevoerd. Buiten staan stalen hokken klaar voor de straathonden en straatkatten en hierbuiten worden de dieren ook klaar gemaakt voor OK. De hele kliniek is gelokaliseerd naast een boeddhistische tempel, vol met aardige mensen. Voor een mobiele kliniek, ziet alle apparatuur er erg goed uit: twee operatietafels, gasnarcose, airco, wastafel, enz.
Blue Paw Trust
Elke dag krijg ik 3 operaties te doen. Welke operatie hangt af van de dieren die gevangen worden op straat. Op dag één was het gelijk heftig, en kreeg ik 3 sterilisaties teef voorgeschoteld. De eerste operatie werd nog half voorgedaan, maar vanaf dan moest ik het zelf doen. Ik wist van tevoren al dat een operatie teef een best inspannende en spannende operatie was, dus de zenuwen voor die allereerste waren groot. Toch heb ik het goed gedaan, en zijn alle drie de sterilisaties succesvol geëindigd.
Op dinsdag en woensdag kreeg ik wat meer variatie: drie castraties (2 hond, 1 kat) en twee sterilisaties poes kwamen langs. Elke operatie is net wat anders, maar daardoor ook leuk voor de afwisseling! De operatie van dinsdag, een sterilisatie teef, heb ik hem voor het eerste helemaal alleen gedaan. Je merkt dat na zo intensief trainen er ook snel verbetering is. Applaus voor de dokters!
Conclusie
Mijn eerste 10 operaties zijn nu afgerond, en ik kan jullie vertellen dat het best intensief is. We zijn meestal rond half 4 terug in ons huisje, en die vrije avond hebben we ook zeker wel nodig! Ik heb het enorm naar mijn zin, en leer ontzettend veel! Elke dag opereren is weer een (spannend) feestje, en ik geniet dat ik deze kansen krijg. Aankomend weekend ga ik eens grondig Colombo verkennen.
Liefs Baukje
