23-03-2019. Vandaag was het eindelijk tijd voor ons allerlaatste dagtripje: Galle. Dit plaatsje was vroeger van de portugezen voordat de Nederlanders het overnamen. Overal zie je Nederlandse invloeden terugkomen en op muur van Fort Galle werden oude Nederlandse VOC munten verkocht. De engelsen hebben later hier nog een mooie vuurtoren gebouwd, wat het een plaatsje maakt vol met geschiedenis.
Turtle Hatcheries
Direct na het ontbijt vertrokken we deze warme morgen richting het plaatsje Galle. De hele weg richting Galle gaat langs de Zuidelijke kust van Sri Lanka, en dus konden we genieten van de prachtige oceaan.
Na een half uurtje rijden was het tijd voor de eerste stop: De Turtle Hatcheries van Habaraduwa. Ik wist niet zo goed wat ik hiervan kon verwachten omdat het naar mijn idee vooral een toeristisch trekje was (overal aan de Zuidkust zijn toeristische Hatcheries). Toch werd ik tijdens de rondleiding steeds positiever, omdat de mensen daar echt goed werk doen! Zeeschildpadden leggen hun eitjes vaak ’s nachts op het strand en die worden in de ochtend dan gevonden door vissers. Lokale mensen zouden de eitjes opbakken, dus worden ze door de vissers naar de hatcheries gebracht voor geld. Hier worden de eieren uitgebroed, en de jonge zeeschildpadjes uitgezet in het wild. Het baby schildpadje heeft een moeilijke weg te gaan (hetzelfde als in de natuur), en maar 1 tot 5% weet het te overleven.
Ook werden gewonde schildpadden opgevangen in de Turtle Hatcheries. Dit zijn vooral dieren die vast kwamen te zitten in vissersnetten of op het strand gevonden werden. Het doel is om zoveel mogelijk zeeschildpadden uit te zetten in de oceaan. Als kers op de taart mochten wij met z’n drietjes een baby schildpadje naar de oceaan brengen. Ik kreeg een mini schildpadje in mijn handen gedrukt van maar een dag oud. Het diertje was nog bijzonder sterk en spartelde als een malloot. Aangekomen bij de zee, wisten ze niet hoe snel ze het water in moesten kruipen. Het verbaast me nog steeds hoe die kleintjes door de grote golven heen zijn gekomen, waar ik al enorme moeite mee heb. Sterke vinnen en een grote motivatie doen helpen wel. Met deze geweldige ervaring op zak reden we verder naar Galle.
Galle
Al snel kwamen we aan in het stadje Galle. Je zag al direct hoe de Nederlanders honderden jaren geleden dit stadje hadden beïnvloed. Het proefde gewoon Europa. First stop: Het Fort. Al snel reden we over een welbekende Nederlandse tegeltjes straat, die ons bracht naar de Nederlandse Gereformeerde Kerk. Hier vonden we een mooi typisch Nederlands kerkje betegeld met allerlei grafstenen van de vroegere Nederlandse heersers over Galle. ‘Rijke Stinkerds’, dacht ik direct aan (een uitspraak afkomstig uit de eeuw dat rijke mensen nog onder de vloer van de kerk begraven werden – en dus enorm stonken tijdens de diensten).
Na het kerkje zagen we nog de klokkentoren (die afgaat als Tsunami alarm), een moskee en de Galle Wall. Op deze oude muur heb ik samen met vaders oude VOC munten gekocht (we hopen in ieder geval dat ze echt zijn), waarna we een ijsje namen tegen de hitte in een restaurantje tegenover de Fort Wall. De hitte was niet normaal: dus heel actief waren we niet.
Tsunami Photo Museum
Na Galle reden we een dorpje verder naar Hikkaduwa. Een hipsterdorpje met veel toeristen en een rijke geschiedenis. Hikkaduwa is in December 2004 zwaar getroffen door een Tsunami, en staat ook vol met monumenten. Hier hebben wij het Tsunami Photo Museum bezocht. In Sri Lanka zijn zo’n 50.000 man omgekomen bij de Tsunami, en dat bracht enorm indrukwekkende en heftige foto’s. We hebben gepraat met de eigenaar van het museum die daar woonde op het moment dat de Tsunami kwam.
Haar verhaal: Het was een mooie dag. Er waren veel toeristen vanwege de kerstvakanties, en eigenlijk was het een hele normale dag. Opeens hoorde ze geroffel, en het zeewater trok zich terug tot een kilometer ver. Vissers rende naar de stenen om de vissen te pakken. Zij is op dat moment gaan rennen met haar gezin. Ze was op tijd weg voor de eerste golf. Die viel nog mee, en veel bewoners keerden hierna terug naar hun huizen. Echter, het was nog niet klaar en een tweede golf rijkend tot 10 meter hoog bereikte binnen enkele minuten na het zien op de horizon de kust. De golf kwam tot 2 km in het land. Toen ze terugkeerde met haar gezin na de tweede golf, was alles verwoest. Overal op straat lagen doden, en geen gebouw stond meer overeind. Zij heeft ook familie verloren.
Na dit heftige museum en dit heftige verhaal, zijn wij stilletjes vertrokken. Vreselijk. Snel reden we door naar een leuk restaurantje om onze depressiviteit weg te eten. Dit lukte goed, want het eten was énorm goed! Echte aanrader = Re Fresh in Hikkaduwa.
We hebben nog wat winkeltjes bekeken, en toen was het toch tijd om terug te keren naar Mirissa. Morgen vliegen Sander en Gerry terug naar Nederland, en reis ik alleen door. Twee weken stagelopen bij Blue Paw Trust om de principes van opereren te leren.
