Wie een rondreis maakt door het mooie Sri Lanka, zal vast en zeker de bekende leeuwenrots (Sigiriya) op zijn lijstje hebben staan. Op deze immens grote rots midden in de natuur is het paleis van een eerdere vorst gebouwd. De leeuwenrots is echter niet de enige rots in de omgeving die de aandacht trekt. Op nog geen 1,5 km van de leeuwenrots, ligt de indrukwekkende (minder bekende) Pidurangala rots, en ook deze kan je beklimmen! Maar nu is natuurlijk de grote vraag: Welke is beter? De Pidurangala of de Leeuwenrots (Sigiriya)…
Ik kon het niet laten tijdens mijn rondreis door Sri Lanka om beide rotsen te beklimmen. Van te voren had ik online al wat onderzoek gedaan. Veel reisblogs en backpackers raden de Pidurangala aan, maar het overgrote deel van de toeristen kiest toch nog voor de Sigiriya. Hoe moet je dan een keuze maken? Mijn oplossing was daarom snel gemaakt: ik beklom ze gewoon beide (in één dag!!). Later tijdens mijn rondreis haalde ik dit grapje nog eens uit: In Ella kon ik namelijk niet kiezen tussen Ella Rock & Little Adam’s Peak.
Achteraf ben ik ontzettend blij dat ik beide rotsen heb beklommen. Ze zijn namelijk allebei speciaal op hun eigen manier. Maar welke is nu béter, Pidurangala of Leeuwenrots? Eerst zet ik voor jullie een aantal feitjes op een rij over beide rotsen.
Praktische feitjes over Pidurangala Rock en Sigiriya
Pidurangala heeft een veel lagere toegangsprijs dan de Sigiriya (500 Roepie vs 4800 Roepie)
Sigiriya heeft een interessant museum & prachtige gigantische tuinen. Pidurangala niet.
Pidurangala is over het algemeen rustiger dan de leeuwenrots.
Sigiriya & Pidurangala wil je het liefst vroeg in de ochtend of laat in de middag bezoeken (ivm de hitte)
Sigiriya opent pas 06:00 in de ochtend, de Pidurangala Rock veel vroeger.
Pidurangala Rock
Het plan stond bij ons al een aantal dagen vast. We zouden tijdens ons bezoek aan Sigiriya zowel de Pidurangala rots als de Leeuwenrots beklimmen. Ik wilde heel graag de zonsopkomst bekijken vanaf één van de bergen, en omdat de leeuwenrots pas om 6 uur opent, was de keuze snel gemaakt. We begonnen met Pidurangala Rock.
Om half 5 stonden we onder aan de Pidurangala. Naast 2 straathonden, was er nog geen hond te bekennen. Logisch eigenlijk, want de tocht naar de top is maar zo’n 3 kwartier (en om 5:50 kwam de zon pas op). Langzaamaan kwamen ook andere toeristen aan in tuktuks en begonnen wij ook maar aan de tocht. Neem een zaklamp mee, want de hele route is onverlicht en de paden zijn soms verraderlijk tricky. De monnikentrapjes zijn steil, dus je hebt wel goede schoenen en een redelijke conditie nodig. Aan het eind van de rit houden de trappen er zelfs mee op, en moet je klauteren over grote rotsen. Doe dit dus niet als je slecht ter been bent! Dit stuk had ik echt onderschat en ik wist ook helemaal niet dat het eind zo pittig was.
Gelukkig hoefde we niet helemaal alleen op avontuur uit, want genoeg andere reizigers haalde ons tijdens de wandeling in. Éénmaal boven op de top zochten we een mooi plekje uit op de rots, en zaten we met z’n allen in een rijtje te wachten op de zonsopkomst!
De leeuwenrots in Sigiriya
Sigiriya bestaat uit een museum, een aantal paleistuinen en de leeuwenrots. De Pidurangala daarentegen is eigenlijk alleen maar een rots (onderweg kom je alleen een kleine tempel tegen). Als je dus alles wil zien in Sigiriya (en waar uit je geld wil halen), dan heb je dus best wat tijd nodig! Wij kwamen rond een uur of 3 uur bij Sigiriya, en dat was eigenlijk een beetje aan de late kant. Het voordeel was dat de drukte enorm meeviel! Het plan was om boven op de leeuwenrots de zonsondergang te bewonderen, en daarvoor het museum te bewonderen en door de tuinen te struinen.
Het museum bij Sigiriya is klein maar fijn. Het geeft wat informatie over de oorsprong en heeft een interessante fotocollage. Voordat je gaat klimmen is het leuk om hier even doorheen te lopen zodat je wat achtergrond info hebt over de rots. Wij hebben ongeveer een uurtje door het museum gestruind voordat we een tocht maakte door de tuinen. Omdat het zeker een klim van een uur was, hadden we niet heel veel tijd meer voor de tuinen over. We hoopte dat de hitte zou meevallen omdat we wat later gingen klimmen, maar dat viel vies tegen. Neem dus veel water mee!
Bovenop de leeuwenrots is ook nog genoeg te zien! De historische resten van het oude paleis zijn nog te zien, en door middel van trapjes is het bovenop ook nog een flink stuk lopen voor je overal bent geweest. Pas trouwens wel op voor de apen, want die zijn zéér brutaal (ons tasje met fruit is letterlijk uit onze handen gerukt). Vanaf de top van de Sigiriya kan je een prachtige zonsondergang zien. Ik ben blij dat ik deze tocht naar de punt ook nog gemaakt heb!
Pidurangala of de Leeuwenrots | Mijn persoonlijke voorkeur
Vanaf beide rotsen heb je hetzelfde prachtige uitzicht, en als ik erover nadenk heeft Sigiriya dan toch in verhouding veel meer te bieden dan de Pidurangala Rots. Maar welke vond ik nu beter, de Pidurangala of de leeuwenrots? Ik moet toegeven dat ik uiteindelijk meer heb genoten van het bezoek aan Pidurangala, puur vanwege het speciale eraan. De klim in het donker was een waar avontuur, en de zonsopkomst was zeer speciaal. Je wist niet wat je te wachten stond. Langzaamaan kwam er licht tevoorschijn en merkte je op wat voor een bijzondere plek je was. Gewoon wauw. De leeuwenrots was in dat opzicht toch minder speciaal. Natuurlijk weet ik niet hoe het geweest zou zijn als ik eerst de leeuwenrots had beklommen…
Concluderend wil ik alleen nog even zeggen dat mijn uiterste advies is om gewoon beide rotsen te beklimmen tijdens je rondreis door Sri Lanka. Zowel de Pidurangala als de Leeuwenrots hebben iets unieks en zijn een bezoek zeker waard!
Welke heeft jouw voorkeur?
