Eindelijk is het dan zover: na maandenlang plannen en sparen begint mijn allereerste Azië-reis. Eigenlijk zonder pre-zenuwen sta ik op de luchthaven samen met Tom. Ik zal 5,5 week weg zijn, en dat is altijd weer even slikken. Het afscheid was daarom kort maar efficiënt, waarna het avontuur kon beginnen. De eerste 2,5 week reis ik Sri Lanka door samen met mijn ouders, waarna ik 2 weken ga opereren in een kliniek in Colombo. De reis sluit ik af met een wandeltocht door Sinharaja Rain Forest en surfen (en feesten) en in het surfdorpje Uragum Bay. Daarna vlieg ik op 14 April terug naar het koude Nederland om iedereen jaloers te maken met mijn (warme) reisverhalen.
Vertrek & de eerste indrukken
Om 14:50 7 Maart 2019 vloog ik samen met mijn ouders richting het paradijselijk Sri Lanka. We popte drie mini flesjes Prosecco open nadat we waren opgestegen en de reis was officieel begonnen. Om 8:30 lokale tijd (04:00 Nederlandse tijd) arriveerden we op bestemming. Na de visumcontrole en het ophalen van de bagage liepen we richting de Arrival Hall, waar onze chauffeur Lucien ons met een grote glimlach ontving. Wat een geweldige gast is dat: een grote man (voor Sri Lankaanse standaarden) met een bol bierbuikje en een schaterende lach. Het was gelijk gezellig!
Bij het halen van de auto ging ik me even oriënteren waar ik beland was. Al snel kwamen 2 kindjes naast mij staan en staarden me intensief aan zo’n 10 minuten lang. Overal was hectiek. De luchthaven was klein en groen, maar overal waren auto’s, busjes en tuktuks naar elkaar aan het toeteren. Het volgende wat niet kon missen was de hitte: éénmaal buiten kwam een walm van hitte in mijn gezicht. Ja, daar sta je dan in je Nederlandse spijkerbroek. Gelukkig stond de airco vol aan in de auto, en was het zelfs een beetje koud in de auto. Toen begon het echte feest pas: met een rotvaart (lees: rond de 70 km/uur) reden we weg en scheurden we door de drukke straatjes van Sri Lanka.
We beginnen de reis in Wilpattu Nationaal Park, en dat is zo’n 4,5 uur rijden over één lange drukke weg. We reden van dorp naar dorp en haalden met gevaarlijke manoeuvres tuktuks en vruchtwagens in. Onderweg lunchten we in een wegrestaurant en stopten we om te genieten van een reuze kokosnoot. Rond half 3 kwamen we uitgeput aan in het hotel (Wilpattu Tree House Hotel), want ja die nacht heb ik maar 1 uurtje geslapen. Tijd om te relaxen! Morgen beginnen we met onze eerste Jeepsafari: Leopards, here I come!
Safari in Wilpattu Nationaal Park
Om half 6 lokale tijd ging op 9 Maart de wekker. De harde bedden voelden als schapenwollenkussentjes voor mij toen ik er eenmaal uit moest. Maarach, vandaag was de dag dat we op zoek gingen naar luipaarden en dat maakte alles goed. Dus hop eruit, onder de douche, en gaan met die banaan. De zon was al op toen we het park inreden om 6 uur. De game drive zou de hele dag tot half 6 duren, en we kregen ontbijt mee voor onderweg van het hotel. Na een dik uur rijden over hobbelige wegen (jahoor, nóg erger dan in Zuid-Afrika) hadden we nog nauwelijks wat gezien. Vogels zijn er zat, en de mooiste dieren vlogen over onze hoofden heen.
Gelukkig hadden we toch nog een hele bijzonder sighting deze ochtend: de zogenaamde slothbear (of lippenbeer) rende de struiken in toen wij eraan reden, en kwam een drie kwartier later nog even eruit voor een foto. Supercool! De luipaard liet op zich wachten en zagen we de hele ochtend niet. Later in de ochtend hadden we onze eerste olifanten sighting, die afgesloten werd toen een boze mannelijke male opeens uit het water keihard op ons af kwam rennen. De rest van de dag zagen we nog veel verschillende vogels en amfibieën, maar geen luipaard jammer genoeg…
Na de gamedrive gingen we lekker uitpuffen in ons hotel. Onder het genot van een boek heb ik me uiterst vermaakt samen met een tweetal eekhoorns die naast mij zaten te eten. Ze waren ook enorm fotogeniek, wat ik erg waardeer. Overall: ik kan niet klagen over mijn eerste ervaring met Sri Lanka. Ter afsluiting nog een paar wijze woorden gezegd door mijn reis metgezellen. Sanders eerste ervaring met Sri Lanka: ‘Warm, maar het valt mee.’, en Gerry’s poëtische woorden ‘It’s a small world after all: onze Sri Lankaanse chauffeur heeft in Putten gelogeerd’.
Vele groetjes vanuit dit warme oord.
Kijk voor de mooiste foto’s naar mijn fotografie collectie of ga terug naar de homepagina!
